13. All The Small Things

|muzyka|

„Czasami jedna osoba sprawia, że świat staje się lepszy.”

Louis

Minął dokładnie tydzień od mojego ostatniego spotkania z Nessie. Dokładnie siedem dni od jej wyznania, które tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że muszę o nią walczyć do końca. Te doby nie były jednak tak spokojne jak mogło by się wydawać, ponieważ jeden z moich najlepszych przyjaciół leżał w szpitalu i walczył o życie, ponieważ jakiś skurwiel grzebał przy jego samochodzie. Tego dnia, gdy ja szedłem z Danielle na bal charytatywny – Liam razem z Malikiem i Mattem pojechali na tor, żeby ścigać się z Jeremy’ m, niestety skończyło się nieco inaczej niż sobie wyobrażali.

Payne leżał podłączony do tysięcy kabelków pogrążony w śpiączce i z setką obrażeń oraz stłuczeń. Dani nawet na moment nie odstępowała od niego, a my… My szukaliśmy tego chuja, żeby odwdzięczyć się pięknym za na dobre.

Nie podaruję Stanowi tego, co zrobił Liamowi, bo równie dobrze mógł odwalić taki numer Zaynowi, Mattowi, Dani czy chociażby Nessie. W sabotażach oraz brudnych gierkach, które stosował względem mnie mogłem być całkowicie obojętny, bo nie rusza mnie takie coś jak wybite szyby, czy chociażby groźby –ale kiedy ten samobójca porywał się ze swoimi zabawami na moich bliskich byłem gotowy rozpierdolić mu głowę. Nigdy nie pozwolę, żeby którekolwiek z nich ucierpiało z mojej winy, prędzej zginę niż do tego dopuszczę.

Stałem nad Olson i delikatnie masowałem jej ramiona, chcąc dodać jej chociaż trochę otuchy w tym trudnym dla niej okresie. Monitory, do których podpięty był jej chłopak pokazywały równą pracę serca, a lekarz powiedział, że jego stan uległ lekkiej poprawie, a jego życie nie jest już aż tak zagrożone. Całą ciszę jaka panowała w białym pokoju przerwał dzwonek mojego telefonu. Wyjąłem urządzenie z kieszeni, po czym spojrzałem na wyświetlacz. Mój puls przyśpieszył, gdy zobaczyłem kim jest osoba, która chce ze mną rozmawiać.

-Zaraz przyjdę. – Oznajmiłem Danielle, która jedynie kiwnęła głową. Olson zachowywała się teraz jakby ktoś wypompował z niej życie, jakby ktoś odebrał jej całe szczęście i uśmiech, który zawsze miała na twarzy, ale co się dziwić jej ukochany jest w tak chujowej sytuacji, a jedyne co my możemy zrobić to czekać.

Wyszedłem z sali i niemalże od razu wcisnąłem zielony przycisk przykładając komórkę do ucha.

-Co jest, Nessie?

-Chciałam zapytać, czy z Liamem wszystko w porządku? – W tle dało się wyłapać dziecięce krzyki i piski, a mnie nasuwało się na język jedno pytanie, które za wszelką cenę musiałem zadać.

-Jego stan jest już lepszy, ale nadal jest w śpiączce, tak właściwie to gdzie jesteś?

-Darcey ma urodziny, jak się trzyma Danielle?

-Och, no tak twoja chrześnica… Dani od wypadku nie zmrużyła oka, jest wykończona.

-Masz jakieś podejrzenia, kto to zrobił? – Czy ona znów zaczyna się interesować moim życiem? Kolejny raz chce wchodzić do mojego świata, z którego wyjście graniczy z cudem? Znowu pakuje się w to samo gówno, ale skłamałbym, gdybym powiedział, że mnie to nie cieszy. Będę ją chronił, jak zawsze, bo jest dla mnie wszystkim.

-Liam ścigał się ze Stanem i…

-Z Jeremy’ m?!

-Tsa, coś się stało? Zrobił ci coś?!

-Nie, ale to na pewno nie był on…

-Co ty bredzisz?! Wiesz do czego jest zdolny! Widziałaś jaki numer odwalił Mattowi, czemu go bronisz?!

-Ja wcale nie… Ta rozmowa nie ma sensu, muszę…

-Zaczekaj, jest coś o czym mi nie mówisz! Chcę wiedzieć!

-Przestań po mnie krzyczeć, dupku! Nie będziesz mi rozkazywał, niczego nie będę ci mówiła!

-Przestań zachowywać się jak gówniara, to może nie będę musiał!

-Cholerny palant!

-Rozpuszczona smarkula!

-Pieprz się, Louis!

-Tylko z tobą.

-Idź do tej zdziry. – Co za… Aaaaaa! Powoli popadam w obłęd z tą wariatką! Niczego nie da jej się wyjaśnić, zawsze wie wszystko lepiej i ma rację, nawet jeśli racji nie ma! Co za gówniara!

Właśnie w takich chwilach naprawdę nie lubiłem oglądać Donavan, ponieważ była bezwzględną suką, która wywlekała na wierzch rzeczy sprzed kilku lat uznając, że to najlepszy argument. Zawsze musiała mieć ostatnie zdanie w każdej sprzeczce i tym najbardziej mnie wkurwiała. Była zaborcza jak jej matka, jedyne o czym marzę to, żeby nasze dzieci nie były takie… Podłe i bezlitosne.

Wróciłem do mojej przyjaciółki, która zalana łzami trzymała dłoń Liama. Naprawdę było mi ich szkoda, to ja powinienem tam leżeć, a nie Payne. On powinien zajmować się Dani oraz ich dzieckiem. Kurwa…

-Powiedziałaś mu? – Mulatka przyjrzała mi się ze zmarszczonymi brwiami. –Że jesteś w ciąży.

-Co ty pieprzysz, Lou? – Wywróciłem oczami, przecież nie jestem ślepy, a ona ostatnio dużo przytyła.

-Szczerze, Dani, nie obraź się, ale nabrałaś trochę masy.

-Dupek. Wiesz, każda laska chce to usłyszeć. – Jej głos wprost ociekał sarkazmem. –Kto ci, do cholery powiedział, ten palant Zayn?

-Może. – Mruknąłem.

-Skończony pojeb. – Wycedziła przez zaciśnięte zęby.

-Dani, bądźmy szczerzy, ale twój kuzyn nie potrafi trzymać języka za zębami. – Danielle ma z nim kontakt od małego, powinna się w końcu nauczyć, że powierzanie jakichkolwiek tajemnic Malikowi jest jak oczekiwanie na śnieg w środku lata – całkowicie niemożliwe, bo ten idiota wszystko wypapla, dlatego ja zwierzam się Liamowi, Dani lub Mattowi. –Muszę lecieć, idę szukać tego skurwiela. – Pocałowałem ją w czubek głowy, a później wyszedłem z pokoju, a następnie z budynku.

Wsiadłem do mojego ukochanego auta, którym pojechałem do domu, gdzie Malik dzwonił do ludzi z toru, aby dowiedzieć się kto dokładnie stoi za wypadkiem Liama. Droga zajęła mi dokładnie piętnaście minut, a kiedy przekroczyłem próg doznałem szoku.

-Co do cholery tutaj robisz?! – Wycedziłem przez zaciśnięte zęby. Naprawdę nie miałem czasu na jego głupie zlecenia, przez które mogę trafić do paki. Mam w dupie sam fakt, że to były gliniarz, który teraz robił lewe interesy i mógł za mnie poświadczyć, że jestem niewinny – chcę w końcu zacząć żyć normalnie, bez żadnych lewych interesów – chcę się ścigać i brać udział w walkach ulicznych, ale już nie kręci mnie zabawa w czyjąś dziwkę na każde skinienie, nie jestem jak Shirley dla Malika czy też Andersona. Mam swoją godność.

-Mam do ciebie biznes, chodzi…

-Nie mam czasu, mam swoje problemy. – Mruknąłem siadając obok mulata, który zawzięcie coś sprawdzał na laptopie. –Masz coś?

-Nie, nikt nie widział, nikt nie słyszał.

-Kurwa. – Zakryłem twarz dłońmi, a po dłuższej chwili przeczesałem nimi włosy. –Zapierdolę tego chuja. – Pokręciłem głową z bezsilności na boki. To powoli zaczęło mnie przerastać.

Od kilku lat może życie wygląda dokładnie tak samo – cały czas pakuję się w kłopoty, ale to jest normalne w moim przypadku, najgorsze jest to że moja rodzina – z czystym sumieniem mogę nazwać Malika, Dani, Liama i Matta rodzinę – cierpi przeze mnie.

-Słuchaj, szczeniaku, nie mam czasu na twoje humorki. – Popatrzyłem na Jasona z kpiną. Czy on wie na co się porywa grożąc mi? Jest po prostu naiwny, jeśli myśli, że jego marne szantaże jakoś wpłyną na moją decyzję. –Albo zrobisz to o co proszę i przyjmiesz pieniądze, albo twojej księżniczce stanie się krzywda.

-Tylko ją tknij, to rozpierdolę ci łeb. – Wycedziłem przez zaciśnięte zęby. Byłem wściekły, a on tylko podsycił mój gniew do tego stopnia, że w mgnieniu oka znalazłem się przy nim i łapiąc za koszulkę uniosłem kilka milimetrów ponad ziemię. –Jeśli tylko spojrzysz na Nessie, wsadzę cie do pierdla. Mamy wszystkie twoje przelewy zapisane.

-Posłuchaj, dzieciaku twoje marne słowa po mnie spływają, masz ukraść dla mnie broń.

-Odpieprz się, Weston, pójdziesz siedzieć.

-Pociągnę cie za sobą na samo dno.

-Mam na to wyjebane, jeśli zrobisz krzywdę Nessie zgotuję ci piekło.

-W takim razie zgódź się, zanim ją zabiję. – Kurwa, i o tym właśnie mówię, nie ważne co bym zrobił zawsze ktoś ucierpi. Tym razem jednak stawką jest mój skarb, dlatego muszę się mu podporządkować i spełnić każdą z jego zachcianek.

-Pogadamy jutro, zadzwonię po Stana, żeby… Nieważne i tak muszę mu wpierdolić.

-Co znowu zrobił?

-Ty się już kurwa nie udzielaj, tylko wypierdalaj z mojego domu! – Wypchnąłem go za drzwi, a następnie wyjąłem komórkę, aby zadzwonić do tej sieroty Moona. Cholerny blondasek odebrał dopiero po czwartym sygnale.

-Co jest Tommo?

-Czemu, do kurwy nie odbierasz od razu?!

-Musiałem zgrabić liście. – Nie mówiłem, że to frajer? Jego wymówki są tak dziecinne, że po prostu zastanawiam się dlaczego tak uparcie chciał do nas dołączyć skoro ma jeszcze mleko pod nosem? Ostatni raz godzę się, żeby jakiś osiemnastolatek wstąpił w nasze szeregi, już nigdy więcej nie będę taki głupi.

-Mhm, gdzie twój guru?

-Co? – Ja pierdolę, normalnie jak z dzieckiem. Założę się, że chrześnica Nessie ma więcej rozumu w głowie od Christiana. Boże błogosław, żeby jego dzieci -o ile w ogóle będzie jakieś miał- były mądrzejsze od niego.

-Kurwa Stan, gdzie jest Stan.

-Ze swoją laską, mówił, że jutro ją do ciebie przyprowadzi.

-Dobra, nie ważne. – Rozłączyłem się, a później za wszelką cenę próbowałem skontaktować się z tą ciotą Jeremy’ m, ale na daremno. Straciłem tylko czas i pieniądze na kącie, ponieważ ta cholerna sekretarka cały czas się włączała.

Nie wytrzymam, oni wszyscy chcą mnie wykończyć psychicznie – Nessie, Stan, Weston i Chris. Ta z pozoru niewinna Blondyneczka cały czas się mną bawi, a ja jak skończony nieudacznik jej na to pozwalam, bo bądźmy szczerzy uwielbiam z nią przebywać, a gdy już się kłócimy to wiem, że jej naprawdę na mnie zależy, że naprawdę mnie kocha.

Jeremy… Cóż ten gość od zawsze działał mi na nerwy, ale dopiero teraz zrozumiałem, że nasza znajomość była toksyczna już od samego początku. W chwili gdy go poznałem miałem przeczucie, że ściągnie na mnie kłopoty i wcale się nie pomyliłem, bo mam teraz na głowie tego chuja Jasona.

On z kolei… Nie w sumie to nie on, tylko te jego brudne gierki oraz manipulacje sprawiają, że mam ochotę krzyczeć i niszczyć wszystko na swojej drodze. Ten frajer najbardziej działa mi na nerwy i mam nieodpartą chęć skrzywdzenia go.

Natomiast Christian… To dziecko specjalnej troski, które trzeba zawsze pilnować oraz doglądać, ponieważ nie wiadomo co takiego strzeli mu do głowy. Każdy pomysł, który zrodzi się w jego mózgu wielkości orzeszka jest bliski erupcji.

-Idę się położyć, Malik. – Nie czekałem już nawet na jakikolwiek odzew ze strony przyjaciela, ponieważ ten dzień był naprawdę wyczerpujący oraz pełen wrażeń, ale tych negatywnych.

Zdjąłem koszulkę, a następne położyłem się do łóżka przykrywając kołdrą aż po uszy. Ta cholerna pizgawica mnie wykończy… Nie pamiętam kiedy ostatni raz położyłem się spać o ósmej, chyba miało to miejsce jak miałem trzynaście lat. Nie wiem nawet kiedy zmorzył mnie sen…  

__________________________________________

Ten rozdział jest chyba najgorszy jaki do tej pory napisałam, ale te całe zamieszanie świąteczne... Eh, nie lubię świąt, a zwłaszcza tych bez śniegu (boziu, niech spadnie śnieg!!). Nie czuję tej magii, co oczywiście przelewa się na moje samopoczucie oraz ten rozdział, który jest beznadziejny. 

SPRAWA DARCEY

Wiem, że niektórym nie podoba sie to, że kreuję ją na starszą, ale cóż spróbuję wam to wytłumaczyć po mojemu: No więc, rodzice zawsze twierdzą, że ich dzieci robią coś perfekcyjnie, tak? Dlatego też Ness twierdzi, że Darcey rysuje naprawdę pięknie... Żeby trochę uwiarygodnić jej zachowanie dodałam jej jeden roczek.

Next:

Ness wie już że Jeremy jest zły oraz co zrobił Liamowi, jak teraz potoczy sie ich sprawa?? Cóż... Powiem tylko tyle, że następny rozdział będzie lepszy niż ten (będę sie starać). 

Korzystając z okazji chcę złożyć wam życzenia świąteczne, także ten... Wesołych ;p

Buźka, miśki ;**

We Found Love: Harry's life

Rock God