środa, 18 czerwca 2014
czwartek, 5 czerwca 2014
Prolog
Byłeś dla mnie zawsze. Mogłam zadzwonić nawet o piątej nad
ranem, a w słuchawce nie usłyszeć krzyku, tylko poważne co jest? Miałam Cię na wyłączność,
gdy tylko coś się działo, byłam najważniejsza. Wysłuchiwałeś każdego mojego
problemu i dawałeś mi dojrzałe rady. Krzyczałeś, gdy nie potrafiłam się
pozbierać. Nie podawałeś mi ręki tylko motywowałeś do tego, bym sama wstała z
gleby. Tłumaczyłeś mi każdą emocję, każde zagranie, każde słowo, którego nie
mogłam ogarnąć. Mówiłeś mi o sobie wszystko. Byłam pierwszą, która wiedziała o
każdym Twoim problemie. Potrafiliśmy się dla siebie podnieść z łóżka o godzinie
czwartej , gdy tylko drugie miało problem nie zważając na to, że o szóstej
trzeba było wstać czy to do szkoły, czy do pracy. Byliśmy dla siebie tak bardzo
ważni.. i wszystko po to by teraz dać mi do zrozumienia, że znaczyłam tyle co
zeszłoroczny śnieg? W sumie nawet mniej, bo gdy on topniał przejmowałeś się, że
będzie błoto, a gdy traciłeś mnie- byłeś obojętny.
________________________________
Okay na razie macie prolog. W najbliższym czasie powinna sie pojawić fabuła, a pierwsze posty zaraz po zakończeniu Jedź albo giń. Mam nadzieję, że to opowiadanie też przypadnie wam do gustu, jak historia Louisa i Katie. Tym czasem zapraszam was na:
Subskrybuj:
Posty (Atom)